Yazan: Filiz Serin – 2 Nisan 2017
Konuyla ilgili bir benzetme vardır: Siz bavulunuzu heyecanla hazırlarsınız. İtalya hakkında kitaplar satın alır, şahane planlar yaparsınız. Ama o da ne? Uçak inişe geçerken hostes size, “Hollanda / Amsterdam’a hoşgeldiniz!” der. Sizin İtalya için yaptığınız tüm hazırlıklar, edindiğiniz ön bilgiler, okuduğunuz kitaplar değersiz kalmıştır. Yeni bir ülke, farklı insanlar, farklı bir yaşam biçimi. Bu kez Hollanda’yı çalışacaksınız.
Çocuğu otizm tanısı almış ailelerin hepsi ilk anda bu şaşkınlığın içine düşecekler. Bilmedikleri şehrin odaklarında dolaşmaya başlarlar. Çekinerek, korkarak, bilinmeyenlerle baş etmeye çalışarak. İtalya’da karşılaşacakları insanlar başka, Hollandalılar başka; yollar başka, yaşam biçimleri başka. Otizmli çocuklarla baş etmek çok başka. Tam da bu noktada şunu diyebiliriz: “Sağlıklı bir çocuk sahibi olan aileleri başka, otizmli çocuk sahibi olan aileleri bambaşka bir yaşam biçimi bekliyor.
Farklılığı kavrayıp kabul edene kadar geçen dönem çok sancılı, çok içinden çıkılmaz ve çok kırılgan. Çocuğunuza bu tanıyı koyan doktordan nefret etme – ki bende böyle olmuştu –, çok yakın akrabalar dışında tüm tanıdıklarla görüşmeyi kesme, doktora gitmeyi reddetme, tanıyı hiç kabul etmeme, çocuğunun otizmli olmadığına, doktorun tanısının yanlış olduğuna herkesi ve kendini inandırma çabaları…
Hepsi o kadar insani ve o kadar gerçek ki…
Önce bir şok yaşanır, ardından inkar, tepki, alışma, kendini bulma ve bunalımın atlatılması ya da kabullenilmesi.
“Neden?”, “Niçin?” soruları…”Neden biz?” sorusu…
Bize derin acılar veren bu olayı acılarıyla yaşamamız gerekir. Herkesin bunalımı atlatma süresi farklıdır. Ancak o sırada, karmaşık olan duygularımızı iyi yönetebilirsek, bu hasarı en hafif biçimiyle atlatabiliriz. Bu dönemde bizi anlayan, sıkıntımıza ortak olan ailelerimizin, dost ve arkadaşlarımızın desteği çok önemli ve iyileştiricidir.
Değerli okuyucu,
Belki otizmi daha önce duydunuz ya da ilk kez duyuyorsunuz. Otizmin, ömür boyu devam eden bir farklılık olduğunu söylemeliyiz. Otizmlilerle yaşayan bireylerin yaşamının zor olduğunu ve belki de bu yazıdan sonra sizin vereceğiniz destekle kendilerini daha iyi hissedeceklerini bilmenizi isterim. Çocuklarının dışlanmadığını, kabul gördüğünü hissetmek onları mutlu edecektir. Onlar yardım istemekten çekinebilirler; siz yardım etmekten ve hoşgörülü olmaktan çekinmeyin. Sonuçta hangimizin ne zaman yardıma gereksinimi olacağını hiçbirimiz bilemeyiz.
Hadi, bugünden itibaren var mısınız, otizm ve otizmliler hakkında bilgi edinmeye?
Bir otizmli gencin annesi olarak, bunu tüm otizmliler, gelecekte otizm tanısı alacak bireyler ve aileleri için yürekten istiyorum.
KAYNAK:
Otizm, Selvi BORAZANCI PERSSON, Sistem Yayıncılık
Yasal Uyarı: Her hakkı www.superergen.com’a ait olan özgün içerik, Fikir ve Sanat Eserleri ve Türk Ceza Kanunu kapsamında korunmaktadır. https://www.superergen.com adresine çalışır durumda link verilerek alıntı yapılabilir.